کتاب حاضر اثری از مباحث جامعه‫شناسی و فلسفۀ سیاسی در ادوار مختلف تاریخ از دیدگاه مایکل بوراوی است. این نوشتار در هفت فصل به رشتۀ تحریر درآمده است. در فصل نخست رابطۀ میان جامعه‌شناسی و مارکسیسم را از درگیری تا آشتی و به‫جای کنارزدن یکدیگر در پی توافق سلسله‫مراتبی با یکدیگر مطرح کرده است. توافق‌هایی که هر یک می‌کوشند دیگری را در خود حل کنند. در اینجا نویسنده تفاوت میان جامعه‫شناسی مارکسیستی و مارکسیسم جامعه‌شناسانه را به‫درستی از یکدیگر متمایز می‌سازد. این دو رویکرد، گاه در وضعیتی به یکدیگر نیرو می‌بخشند و گاه به دشمنانگی با یکدیگر برمی‌خیزند و سرانجام شانه‫به‫شانه در کنار هم حرکت می‌کنند. در فصل دوم نظریه‫های گرامشی و پولنی، این دو غول نظریه‌پرداز سدۀ بیستم که از لحاظ پایگاه اجتماعی متفاوت ولی همچنان بر عهد و پیمان سوسیالیستی خود وفادار می‌مانند، بررسی شده است. در فصل سوم تبارهای بسیار متفاوت مارکسیسم جامعه‌شناسانۀ گرامشی و پولانی که واکنشی متفاوت نسبت به مارکسیسم کلاسیک است، با دقت و نکته‌سنجی از سوی نویسنده مورد وارسی قرار می‫گیرد. فصل چهارم دربارۀ واگرایی سرنوشت‫ساز پولانی و گرامشی بر مبنای اقتصاد سرمایه‫داری و پیدایی جامعۀ فعال یا جامعۀ مدنی است. در فصل پنجم کنار گذاردن مارکسیسم کلاسیک به‫طور خود انگیخته از سوی گرامشی و پولانی و وفاداری آن‫ها نسبت به تحلیل طبقاتی مارکسیستی متعارف از دیدگاه مایکل بوراوی پنهان نمی‫ماند. در فصل ششم گرامشی و پولانی بر این باورند که سوسیالیسم را باید از درون سرمایه‌داری به راه انداخت. در این شرایط همزمان با این‫که سرمایه‫داری، خودش را از درون نابود می‌سازد، بنیان‌های مادی نظم سوسیالیستی نوین را نیز خلق می‌کند. فصل هفتم در واقع نوعی نتیجه‌گیری از نوشته‌های گرامشی و پولانی است. در اینجا نویسنده می‌کوشد مارکسیسم جامعه‌شناسانه را از قرن بیستم به سدۀ بیست‫ویکم بکشاند و به‫جای منازعۀ طبقاتی خودگستر بر نظام هژمونیک طبقاتی متمرکز سازد. در واقع نویسنده با همۀ فراز و فرودهای تحلیلی، سرانجام تحولات جامعه و دولت را در دوران مختلف تاریخی به‫طور گذرا و متداول خطی دنبال می‌کند و دورنمای آرمانی جامعۀ بشری را وعده می‫دهد و در نهایت خوانندۀ این اثر را بین زمین و هوا معلق نگاه می‫دارد.